Restaurant Beyerick: ‘Ik geloof niet in trends’

Magazines | Utrecht Business Nr 3 - 2014 | Lees volledige uitgave online

CULINAIR

Restaurant Beyerick

‘Ik geloof niet

in trends’

TEKST JASON VAN DE VELTMAETE FOTOGRAFIE HANS KOKX

Een opmerkelijk gegeven: dit restaurant is slechts twee dagen per week open. Dat is het gevolg van een reeks tegenslagen die Erik de afgelopen zes jaar te verwerken had met betrekking tot zijn fysieke welbevinden. ‘Het kwam allemaal wel weer goed,’ vertelt hij met een opgeruimd gemoed, ‘maar mijn beschermengel heeft niet echt goed opgelet. De zaak is een periode gesloten geweest, en toen we net weer geopend waren – rustig beginnend, alleen de vrijdag en de zaterdag – brak ik mijn schouder… Daarna zeiden we: Ach, het is eigenlijk wel goed zo. Voor gezelschappen zijn we immers nog wél op andere dagen open. Groepen vanaf acht personen kunnen dit restaurant helemaal voor zichzelf hebben.’

Geen à la carte

Dat Erik de vrijgekomen tijd een culinaire invulling geeft, zal niemand verbazen die hem een beetje kent. ‘Ik ben nóg meer zelf gaan doen,’ bevestigt hij. ‘Het enige wat ik niet zelf maak, is het brood. En ik ben wat meer gaan ontspannen. Laatst bladerde ik in een agenda uit 2002; hoe deed ik dat allemaal, vroeg ik mij af.’ Zijn echtgenote kan daarover meepraten: ‘Ik heb eens uitgerekend hoeveel tijd per week niet naar het restaurant, de kinderen of de hond ging: anderhalf uur. Heerlijk dat het nu wat minder druk is.’

De filosoof Schopenhauer schreef: Der geistreiche Mensch wird vor Allem nach Ruhe und Muße (vrije tijd) streben – dus dat doen Erik en Geertje alvast goed. En wat ook prima in orde is: de sfeer in dit restaurant. Beyerick heeft net een verbouwing achter de rug. Nog steeds dubbel linnen op de ruim opgestelde tafels; nog steeds de klassieke ambiance, maar wat strakker en frisser. Een boekenkast waar in mijn herinnering een buffet stond, en gelukkig nog altijd het huiskamergevoel.

In 2006 is de optie à la carte verdwenen. ‘Vroeger koos zo’n 85 procent van mijn gasten het viergangenmenu,’ verklaart Erik, ‘dus à la carte was eigenlijk zonde, gezien de tijd en de inkoop.’ Inmiddels zijn vrij veel restaurants overgestapt op ‘enkel-een-menu’ maar Erik en Geertje hanteren dat concept net iets doordachter. Er is een alternatief voor het voorgerecht, een alternatief voor het hoofdgerecht, en het driegangenmenu kan met twee duidelijk op de kaart aangegeven ‘plus-opties’ uitgebreid worden tot een vijfgangenmenu. Om het extra makkelijk te maken: de wijnkaart telt veel halve flesjes, en het wijnadvies is uitstekend.

Evenwicht

Uiteraard koos ik voor de twee plussen (elk € 8,50) in het Menu Saisonnier (€ 48,-). Mijn disgenoot en ik begonnen met de licht gepekelde Schotse zalm, voorzien van gerookte asperges, truffelpuree, gebrande beukenzwammetjes en mayo van Cevenne-ui. Vers, fris, erg lekker. Zowel bij het voorgerecht als het hoofgerecht worden op de kaart twee wijnen aanbevolen. De Riesling was bijzonder compatibel: weelderiger dan de meeste soortgenoten; perfect uitgebalanceerd, doordringend en beklijvend.

Die balans vinden we overigens ook in de gerechten van Erik Bosman. Hij weet precies wat er met of in een product gebeurt, tijdens het kook-, braad- of bakproces; daardoor kan hij – binnen zijn traditionele stijl – gerechten een verrassende ‘draai’ geven. Bijvoorbeeld de asperges met ham en ei: een heerlijk (!) soepje, met daarin gerookte en licht gepekelde varkensnek die in de Roner op 65 graden gegaard was. ‘Maar ik sleutel niet omwille van het sleutelen,’ benadrukt Erik. ‘Ik ben gewoon een ouderwetse kok, die normaal gesproken op hoge temperaturen braadt, en het vlees goed laat rusten. Verder niet te veel ingrediënten op het bord. Er moet rust op het bord zijn, en je moet alles wat ik omschrijf, kunnen proeven.’

Op de fluwelen weelderigheid van de tweede gang volgde gebakken kwartel met groene asperges in Chardonnay-vinaigrette, ‘triple frites’ en bearnaiseschuim. Ongecompliceerd smakelijk.

Internet

Een van de kenmerken van dit restaurant is ongetwijfeld de altijd blijmoedige uitstraling van de vrouw des huizes. ‘Ik vind het gewoon erg leuk werk!’ zegt Geertje bijna verontschuldigend. Eigenlijk doet deze gastvrouw alles goed: attent aanwezig, maar zij laat ook – dat is prettig – de wijn binnen handbereik staan. Geen wonder dat Beyerick op het internet erg goed staat aangeschreven: op 2 in de Top 10 van Iens, bijvoorbeeld. En laten we wel zijn, culinaire gidsen verliezen in rap tempo terrein aan de smartphone.

Dankzij de overzichtelijke menu-opties en het gedegen wijnadvies kan de gast in Beyerick comfortabel achterover leunen. Geen Qual der Wahl dus. Een wijnarrangement vindt Erik geen goed idee. ‘Je krijgt te veel smaken te verwerken, en in zo’n arrangement zitten doorgaans niet de echt mooie wijnen. Ik doe mijn best om lekker eten te maken; dan moet je er ook een goede wijn bij drinken. Die Riesling, bijvoorbeeld… Daar word ik echt blij van.’

Ook ik werd blij van die fraai tranende eerste wijn, en de tweede (een Santenay voor bij het hoofdgerecht) was eveneens memorabel. Meer boers dan elegant, maar met een lange nagalm en een diep boeket, danste deze pinot noir conjugaal met de kalfshaas van Peter’s Farm. Deze kalfshaas was voorzien van limburgse asperges, lente-ui, gebakken ‘balkonkruiden’ Spätzle, oesterzwam en romige morillesaus. Degelijk, evenwichtig en smakelijk.

Wat valt er verder te vertellen? Nou ja, dat de vishandelaar ook voor de bestelling van één kreeft voor Eriks deur stopt. Ik raad een ieder aan om die deur te openen, binnen te treden en te genieten van alles wat er op tafel komt. n

In 1994 was ik voor het eerst ‘bij Erik’, ofwel in Beyerick. Aangezien Utrecht Business slechts zesmaal per jaar verschijnt, en de regio tal van interessante restaurants kent, liet mijn tweede bezoek tien jaar op zich wachten. Het artikel uit 2004 is het laatste met zwart-witfoto’s in mijn archief. Inmiddels zijn we weer tien jaar verder. Continuïteit is een hoog goed. Lekker eten ook. Beide elementen komen samen in het ‘huiskamerrestaurant’ van Erik en Geertje Bosman.

Jason van de Veltmaete schrijft al vele jaren op persoonlijke titel deze culinaire rubriek.

Op basis van zijn bevindingen krijgen restaurants een ruime plaats in Utrecht Business.

Top Drie 2013-2014 keuken ambiance

1. Podium (14/2) 9,0 9,5

2. Amberes (13/3) 9,2 8

3. Beyerick (14/3) 8,5 8

In 2013-2014 ook besproken: Brocante (14/1), Vaartsche Rijn (13/6),

Blok’s (13/5), Luce (13/4), De Pronckheer (13/2), De Goedheyd (13/1).

Restaurant Beyerick

Jagerlaan 1, Zeist

030-6923405

delen:
Algemene voorwaarden | privacy statement