Lekker geen keuze in Vaartsche Rijn

Magazines | Utrecht Business Nr 6 - 2013 | Lees volledige uitgave online

Restaurant Vaartsche Rijn

Lekker geen keuze

TEKST JASON VAN DE VELTMAETE FOTOGRAFIE HANS KOKX

Alle Utrechters kennen de Twijnstraat, aan het einde van de Oude Gracht; met het Ledig Erf, de gezellige terrasjes... Net iets verder nog, aan de overzijde van een drukke weg die naar het station leidt, ligt de Westerkade: een min of meer veronachtzaamd stukje van de Domstad. Menig fietser, die ‘binnendoor’ langs het water van de Vaartsche Rijn rijdt, zal niet doorhebben dat zich daar – verscholen achter een grauwe woonhuisgevel – een opmerkelijk goed restaurant bevindt.

Welkom

Danny Simon, de eigenaar van restaurant Vaartsche Rijn, heeft deze locatie niet ondoordacht gekozen. Natuurlijk, soms ‘moet je iets’: hij was als kok werkloos geworden, dus de optie van een eigen restaurant drong zich op, en aan de Westerkade stond een woning te koop waarop een horecabestemming zat. Maar Danny wist ook (getogen in Wijk bij Duurstede) dat het stationsgebied in Utrecht een metamorfose doormaakt. Straks is die ‘zijstraat’ een toevlucht, wijkplaats of retraite voor treinreizigers en shoppers.

In ieder geval is iedereen welkom in dit restaurant. ‘Om daaraan gestalte te geven, moest ik wel de juiste medewerkers zien te vinden,’ vertelt Danny. ‘Ik heb veel gezien in de Utrechtse horeca, en vaak schrok ik van hoe de mensen behandeld werden.’ Voor de keuken vond hij Stijn Knaapen, een jongeman die in Luce, Opium en Karel V gewerkt heeft. Stijn is de chef-kok én inmiddels Danny’s zakenpartner. De gastvrouw heet Joke van den Bogert.

Gedrieën zorgen zij voor een comfortabele, informele en vrolijke sfeer, waarbij aangetekend moet worden dat Danny zijn tijd verdeelt tussen Vaartsche Rijn en zijn zaak in Nieuwegein (brasserie & theatercafé), dus hij zal regelmatig schitteren door afwezigheid. Overigens is hij dan toch een beetje present: wie goed naar de kunst aan de muur kijkt, ontdekt daarin tatoeages. Inderdaad, de zijne.

Vegetarisch

Het eerste dat mij opviel in deze zaak, was de open keuken. Niet zoals gebruikelijk ‘open’, met een halfhoge muur of uitgiftebuffet tussen de gasten en de koks, maar deurloos en drempelloos wijd open, zoals bij mij thuis. Dat open karakter wordt nog eens versterkt doordat Stijn, zijn sous-chef en de derde kok de gerechten zelf komen brengen. Wie beter dan zij kunnen uitleg geven bij de producten en ingrediënten? De jonge koks doen dat bovendien met een natuurlijke charme. ‘Het was ook een praktische keuze,’ bekent Stijn. ‘Ofwel iemand erbij in de bediening, maar dan zouden ze elkaar in die kleine ruimte voor de voeten lopen, ofwel een derde kok, mits wij zouden meehelpen aan de tafels.’

Overgeleverd aan de koks... Eigenlijk in elk opzicht. Een à la carte menu? Vergeet het maar, want het is ‘eten wat de pot schaft’. Er is zelfs geen ontkomen aan minstens één vegetarisch gerecht. En dat voor een carnivoor zoals ik! Misschien ben ik zelfs een Neanderthaler of troglodiet in de ogen van deze keukenbrigade. Enfin, met een open geest voor de idealistische opvattingen van anderen, begon ik aan de pompoen met witlof, rettich, mandarijn, macadamianoot en geitenyoghurt. ‘Brain food’, dankzij de macadamia: dat uit Australië en Sulawesi afkomstige nootje, genaamd naar een Schotse medicus, bevat 84% onverzadigd vet, is rijk aan vitamines en mineralen, én schijnt goed te zijn voor de hersenen. Belangrijker op korte termijn: dit gerecht was lekker. De smaken – allemaal binnen een aangename bandbreedte – waren prima op elkaar afgestemd.

Dramatisch zwart

De gerookte coquilles, voorzien van diverse paddestoelen en een dashi-sausje waaraan, omwille van het ‘dramatisch zwart’, inktvisinkt toegevoegd was, bekoorde mij nóg meer. Dit was een echt herfstig gerecht, wederom heel evenwichtig van smaak en beleving.

Stijn Knaapen zorgt voor conjugale smaken én structuren; dat uitte zich prachtig in de carrousel van kalfsbavette, -hart, -tong en -hersenen, vergezeld van gebakken polenta, gepofte Cévennes ui, prei, crème van prei en jus met laurier. Ook dat past binnen de filosofie van Vaartsche Rijn: zo veel mogelijk delen van het dier gebruiken. Joke: ‘Sommige gasten uit het zuiden komen speciaal voor het orgaanvlees.’ Stijn: ‘Er zijn in Utrecht slagers waar je niet eens kalfslever kunt kopen. Daar kan ik met mijn hoofd niet bij.’

Het moge duidelijk zijn: ook als carnivoor kwam ik aan mijn trekken in dit ‘vegetarisch georiënteerde’ restaurant. Ik was al blij voordat het hoofdgerecht verschenen was. Dat bestond uit hazenrug (heerlijk!), spruitjes en knolselderij. In de jus (met verse munt) was wat koffie gedaan. Ook een heel mooi ‘donker’, herfstig gerecht dus.

Even een praktisch puntje. Omdat het menu in Vaartsche Rijn een verrassing is, ligt het voor de hand om de wijnkeuzes aan Stijn en Joke over te laten. Dat kan ik met een gerust hart aanraden. Elk nieuw menu en de geselecteerde wijnen worden door de koks en de gastvrouwen gezamenlijk geproefd en besproken.

De ambities? Danny Simon: ‘We weten niet hoe tijdloos dit concept is, dus we blijven goed waarnemen wat de trends en ontwikkelingen zijn. Maar we zijn hier voorlopig nog niet klaar.’

Eén ding is zeker: uiterlijk in 2015, als de renners van de Tour de France net ten westen (via de Bleekstraat) en net ten oosten (via de Albatrosstraat) aan dit restaurant voorbij stormen, staat deze zaak van Danny, Stijn en Joke duidelijk op de kaart. n

Ons kleine land telt 105 sterrenrestaurants; 19 daarvan hebben twee Michelinsterren. In Zwolle en in Vaassen staat een restaurant met drie sterren. Amsterdam en Rotterdam zijn goed bedeeld: beide steden kunnen bogen op vier (!) tweesterrenrestaurants. Utrecht, ‘de vierde stad van Nederland’, heeft een rijke historie (Traiectum, de Oude Bisschopsstad, de Domstad), maar – in 2014 – geen enkele ster! Triest. Gelukkig hebben we wel Amberes, Luce en Vaartsche Rijn.

Jason van de Veltmaete schrijft al vele jaren op persoonlijke titel deze culinaire rubriek.

Op basis van zijn bevindingen krijgen restaurants een ruime plaats in Utrecht Business.

Top Drie 2012-2013 keuken ambiance

1. Amberes (13/3) 9,2 8

2. ‘t Amsterdammertje (12/6) 9 8,5

3. Vaartsche Rijn (13/6) 8,8 8,5

In 2012-2013 ook besproken: Blok’s (13/5), Luce (13/4), De Pronckheer (13/2), De Goedheyd (13/1), OpBuuren (12/5), Slangevegt (12/4), Huis de Wiers (12/3), Divinatio (12/2), Hermitage (12/1).

Vaartsche Rijn, Westerkade 27, Utrecht, 030-2657910

Danny Simon, Joke van den Bogert en Stijn Knaapen

Det komt voor de

(banket)bakker!

Wat hebben Erik Staal (Vestia) en Ton Hooijmaijers (Noord-Holland) gemeen? Ze werden in de afgelopen jaren schatrijk met allerlei dubieuze praktijken. Ook waren beide heren blijkbaar in een positie om dit ongebreideld lang en zonder controle te kunnen uitvoeren. Dus kwam het geld met bakken tegelijk binnen. Aangezien er geen grens zat aan hun ‘verlangen naar meer’ liepen ze uiteindelijk tegen de lamp.

Komen fraudeurs alleen in de ‘beste’ families voor? In een omgeving van witte boorden, macht en prestige? Nee, het verlangen naar meer is helaas diep geworteld in onze samenleving. Denk aan de zwartklusser of de medewerker die nietmachines en postzegels mee naar huis neemt.

Een nieuw fenomeen deed vorige maand zijn intrede met strafpleiter Peter Plasman in de hoofdrol. Zijn cliënt, (banket)bakker Arnold van den Hurk, nam deel aan het tv-spel Miljoenenjacht. Hij drukte op de rode knop en gaf daarmee aan, niet verder te willen spelen en akkoord te zijn met het bedrag van 125.000 euro. Even later bleek dat hij door deze handeling een koffer met 5 miljoen door zijn vingers had laten glippen. Dus, beweert Plasman nu, heeft de banketbakker onder grote druk per ongeluk de rode knop aangeraakt. Hij eist van producent Endemol alsnog 5 miljoen euro.

Stel dat de (banket)bakker straks aan het langste eind trekt, hoe leg ik dit uit aan mijn kinderen? Nu leer ik hen verantwoordelijk te zijn voor hun daden, ook als ze iets ‘per ongeluk’ doen. Ik vermoed dat Van den Hurk blij en tevreden was met die 125.000 euro, maar dat de advocaat in hem een ideaal slachtoffer zag voor zijn persoonlijke verlangen naar meer.

Waarom altijd meer? Laten we het in 2014 eens met minder doen, alsjeblieft…

ADVERTEERDERSINDEX

naam pagina

2 in beweging 32

ACN Utrecht 33

Asian Tower 24

ATS 24

Van Benthem & Keulen 7

Bochane 44

Broekhuis Volvo 59

Citocom bijlage

Damsté 42

Van Dort  59

Dutch Office Fund 68

Fivan Auto 55

GaragePark 25

Loodgietersbedrijf Van Gelder 7

Autobedrijf van Jaarsveld 55

Koetshuis De Haar 59

Knoop Maarssen 50

Fotostudio Hans Kokx 48

Muntstad 40

PINC 67

Van den Pol 11

Practicum 11

Rabobank Utrecht 14

Regio Business Dagen 2

Regus 22, 37

Second Hand HP 11

Utrechts Auto Bedrijf 44, 48

Aannemersbedrijf Versteeg 7

Verweij 28

Women on Wings 18

———————

Utrecht Business 1 verschijnt

28 februari. Hierin onder meer een focus op bedrijf & vervoer en nieuwe werkvormen. Ook aandacht voor het economisch perspectief van de

Quality 4-gemeenten: De Bilt, Bunnik, Utrechtse Heuvelrug en Zeist.

Voor meer informatie

www.utrechtbusiness.nl

delen:
Algemene voorwaarden | privacy statement