Magazines | Utrecht Business Nr 5 2018 | Lees volledige uitgave online

coaching | Ilomarjo coaching & advies

Carrière maken is mooi, maar onze sterk op prestaties gerichte maatschappij legt mensen veel druk op. Althans, zo voelen zij dat en dat doet afbreuk aan hun welzijn, met in het uiterste geval burn-outklachten. Met Ilomarjo coaching & advies nemen we dit probleem onder de loep en bekijken we hoe in het arbeidsproces een betere balans gevonden kan worden.

Tekst: Aart van der Haagen

Fotografie: Ilomarjo

Ilomarjo coaching & advies kijkt naar de vraag achter de vraag

Veel mensen die ik begeleid zitten in de leeftijdscategorie van 25 tot 40 jaar, zegt Ton Veldhuizen van Ilomarjo, gevestigd in Barneveld en gespecialiseerd in coaching op zowel particulier als zakelijk gebied, ook voor groepen. Wanneer je tegenwoordig vanuit je studie in het arbeidsproces landt, is de kans groot dat je vlot stijgt op de carrièreladder en al relatief jong de dingen voor jezelf goed weet te regelen, ook privé. Althans, zo líjkt het. Veel dertigers komen op een punt dat ze zichzelf beginnen af te vragen hoe ze de tientallen jaren die nog voor hen liggen moe-ten inrichten. Je mag gerust spreken van een vervroegde midlifecrisis, die van oorsprong vooral bij jonge vijftigers voorkwam. De generaties van nu groeien op in een tijd dat bij wijze van spreken alles kan en dat brengt een hoop dilemmas met zich mee. Maak ik de juiste keuzes voor nu en straks? Hoor ik

er wel bij in mijn sociale omgeving? We leven volop in een prestatiemaatschappij en dat zorgt voor onzekerheden. Zo ben je gevierd binnen een bedrijf, zo sta je weer buiten.

Blijvende schade

Veldhuizen drukt ondernemers en managers op het hart om goed te zorgen voor de mens achter de factor arbeid. Natuurlijk, een medewerker moet toegevoegde waarde bieden, maar hij is geen machine die dag en nacht kan doorgaan en 24/7 beschikbaar is. Dat laatste beginnen we met zijn allen steeds meer te verwachten. We vinden het raar als iemand na zes uur s avonds zijn telefoon uitschakelt. Het wordt normaal en in dat woord zit het gegeven dat we elkaar een norm opleggen. Met de crisis nog vers in het geheugen durven veel mensen geen nee te zeggen, bang voor negatieve consequenties,

bijvoorbeeld dat ze als eerste op de schop-stoel zitten bij een reorganisatie. Je moet de tijd kunnen nemen om te ontspannen, om de accu op te laden, zonder dat je de druk van een werkgever of collegas voelt. Ga je blind door, dan eindig je in een burn-out en die kan blijvende schade aanrichten, zo blijkt. Ik ken helaas meerdere voorbeelden van mensen die na zon situatie nooit meer de energie terugvonden die ze voorheen hadden.

Tijdig grenzen stellen

Niet zelden is de druk om te presteren en lange dagen te maken verankerd geraakt in de bedrijfscultuur. Mensen maken die samen, vergeet dat niet. Het gebeurt in zon sfeer dat mensen zich laten overvleugelen door angst voor collegas, angst om er niet bij te horen. Wanneer je flexibele werktijden hebt en om half vijf naar huis gaat, terwijl de norm binnen de bedrijfsmuren zon beetje bij half zeven ligt, kan een grappig bedoelde opmerking als neem je een halve snipperdag? een heel naar gevoel veroorzaken. Ben jij degene die sterk genoeg in zijn schoenen staat om te zeggen: Ik wil over tien jaar ook nog gezond werken? Durf tijdig je grenzen te stellen, zorg ervoor dat je inzicht krijgt in je eigen belastbaarheid, die niet voor iedereen gelijk ligt. Betrek je werkgever erbij: Wat kunnen wij samen doen om de werksituatie zo in te richten dat ik geen burn-out oploop? Het wordt dan immers ook zíjn probleem, kijkend naar de kosten van een langdurig traject van ziekte en eventuele reïntegratie. Ten opzichte van je collegas mag je je de vraag stellen waarom iedereen je altijd aardig zou moeten vinden. Voor je veilige gevoel? Heb je dat dan wel als je opgejaagd wordt? Zit je wel in de juiste werkomgeving als je dat niet zo ervaart?

Ilomarjo coaching & advies | coaching

Masker

De tijd nemen om mensen te doorgronden, snel tot de kern komen, confronterend zijn, maar vooral ook naast iemand gaan staan en dus op gelijkwaardig niveau coachen, dat kenmerkt de werkwijze van Ilomarjo. Welke vraag zit er achter de vraag?, daar zoek ik naar, geeft Veldhuizen aan. Wat speelt er

echt? Mensen zetten vaak een masker op; bij-voorbeeld door een verleden met pesterijen. Ik probeer ze te helpen om achter die muur vandaan te komen, om zich kwetsbaar op te stellen. Ook al voelt dat doodeng, het geeft uiteindelijk zoveel rijkdom, zeker als blijkt dat je omgeving er zachter op reageert dan je vooraf veronderstelde. Angst is zon slechte

raadgever en in veel gevallen helemaal niet realistisch. Het zit in je hoofd. Ook in coa-chingtrajecten rondom loopbaandilemmas vormt het overdenken en beantwoorden van vragen een leidraad. Wat motiveert je? Wat houdt je tegen? Welke waarden heb je en welke werkvoorwaarden stel je? Het blijkt vaak heel verhelderend om dat tastbaar te maken met behulp van speciale kaartjes. Leg die vervolgens eens voor aan je partner thuis, dat geeft soms verrassende inzichten, ook als je ondernemer bent.

Zeventig procent leuk

Wanneer de druk in een team oploopt en tot spanningen leidt, kan de oplossing (deels) ook liggen in de coaching van leidinggevenden. Veldhuizen: Kijk naar je mensen, naar wat ze écht nodig hebben. Niet iedereen beschikt over hetzelfde vermogen in termen van pres-taties, maar iemand werd ooit aangenomen op basis van bepaalde talenten en/of ervarin-gen, dus creëer een omgeving waar die het best tot hun recht komen en zet zon persoon op de juiste plek. Dat kost hem minder ener-gie; sterker nog: hij haalt er energie uit en dan speelt tijd niet zon rol meer. Minimaal zeven-tig procent van je werk moet je leuk vinden, de rest is corvee; dat zit nu eenmaal in iedere functie. Neem de tijd om je medewerkers echt te leren kennen. Dat gebeurt niet in een gesprek over het werk, maar zodra je even bij iemand informeert hoe het thuis gaat. Wanneer je laat zien dat je hart voor mensen hebt en oprechte interesse toont, zullen ze zich veel loyaler richting het bedrijf opstellen. Misschien kom je er als leidinggevende trou-wens wel achter dat deze rol je niet zo past. Je ziet dat wel eens bij ondernemers die in hun eentje een bedrijf starten en na een peri-ode van groei constateren dat ze zich liever met hun vak bezighouden dan met managen. Wat is er veranderd in je wereld? Vind je het nog wel leuk? Ik kom met vragen die ze zichzelf niet altijd durven te stellen. Eigenlijk vormt coaching bij ieder mens een reis naar het zelfbewustzijn, een ontdekkingstocht van inzichten. Die hebben we hard nodig om goed te functioneren in onze prestatiemaat-schappij, met oog voor eigen welzijn.

Meer informatie: www.ilomarjo.nl

Gemeentelijk grondbeleid als aanjager lokale economie

Het is hoog tijd om het gemeentelijke grondbeleid te zien als de aanjager van de regionale economie en niet langer als een flappentap. Gemeenten denken te weinig na over de rol van bedrijfshuisvesting in de economische structuur van de regio. Het resultaat is dat bedrijfspanden en industrieterreinen niet meer passen bij de behoefte van ondernemers. De economie is de afgelopen jaren ingrijpend veranderd. Gemeenten en beheerders van bedrijfspanden en bedrijventerreinen moeten zich realiseren dat dit een andere visie op bedrijfshuisvesting vergt.

Ondernemers moeten flexibel kunnen zijn, ook ten aanzien van de bedrijfshuisvesting. De tijd waarin bedrijven konden vertrouwen op de naam en grootte van de onderneming is voorbij. Technologisering, globalisering en de crisis toonden ons een nieuwe rea-liteit. Wendbare kleine bedrijven die snel kunnen schakelen blijken beter, sneller of goedkoper te kunnen leveren dan de eens oppermachtige kolossen. Succesvolle spelers weten dat de nieuwe conjunctuurgevoeli-gere en minder voorspelbare economie om andere competenties vraagt. Ondernemers moeten flexibel zijn en zo nodig nieuwe (tij-delijke) samenwerkingen aangaan.

Jarenlang vastzitten aan bedrijfshuisvesting is niet meer van deze tijd. Wendbaarheid bete-kent snel kunnen uitbreiden en inkrimpen, maar ook kunnen verhuizen. Als je niet weet hoe de markt er over een half jaar uitziet, wil je geen huurcontract van vijf jaar. De moge-lijkheid om per maand te huren, inkrimpen of uitbreiden zonder aan een meerjarencontract vast te zitten zal dan ook steeds populairder worden.

De nieuwe flexibele economie is een netwer-keconomie. Ondernemers zullen steeds meer moeten samenwerken om hun doelen te behalen. Snel samengestelde en dynamische samenwerkingen zijn de nieuwe werkvor-men. Bedrijfslocaties moeten hierop ingesteld zijn om toegevoegde waarde te hebben. Ondernemers willen elkaar snel en makkelijk kunnen vinden en bereiken. Mooie voorbeel-den hiervan in Den Haag zijn de Caballero Fabriek en BINK36. Grote leegstaande gebou-wen werden, met hulp van de gemeente veranderd tot bedrijfsverzamelgebouwen, waar meer dan 250 bedrijven met flexibele huurcontracten gevestigd zijn. Het resultaat is een heel netwerk tussen kleine bedrijven,

die flexibel kunnen samenwerken.

Deze voorbeelden zijn echter niet representa-tief voor de situatie in de meeste gemeenten. Grondpolitiek is te lang gezien als een speel-tje om snel geld te verdienen. Nauwelijks werd er stilgestaan bij de vraag hoe een nieuw bedrijventerrein de regionale econo-mie kan aanjagen. Door dit beleid en de crisis blijven gemeenten zitten met dure grond, bouwplannen die niet door zijn gegaan en grote leegstaande gebouwen waar geen bestemming meer voor is. De aanwezige industrieterreinen passen niet meer bij de economie van nu. Om de situatie nog lastiger te maken, staan de grond en het vastgoed vaak ook nog onder water.

Zie grondbeleid als een kans om de econo-mie aan te jagen. Gemeenten moeten hier de handen ineenslaan met bedrijvenparken en ondernemers om gezamenlijk een econo-mische agenda te maken. Op die manier kan gekeken worden hoe er in deze regio geld verdiend moet gaan worden. Hierbij moet rekening gehouden worden met het feit dat ondernemers minder lang vooruit kunnen kijken en flexibiliteit nodig hebben.

De gemeenten zouden van het starre vergunningen- en bestemmingsplanbeleid moeten afstappen, zodat er ruimte komt voor innovatieve bedrijven en ideeën. Denk aan een bestemmingsplan dat voorkomt dat een aantal winkels uit de binnenstad een oud leegstaand pand buiten het centrum als gezamenlijk afhaalpunt mag gebruiken. Een pand is geen doel op zich. Bedrijfslocaties moeten waarde toevoegen. Als bedrijfslo-caties, ondernemers en gemeenten deze uitdaging samen aangaan, wordt de regio weer aantrekkelijk en ontstaat er groei en werkgelegenheid. Op deze manier komt er

langzaamaan een ondernemend ecosysteem en ondersteun je de netwerkeconomie. Zo bevorder je groei in de economie van vandaag.

Hans Biesheuvel maakte na een carriere bij het ministerie van Verkeer en Waterstaat in 1988 de overstap naar het zelfstandig onder-nemerschap. In 2000 startte hij met investe-ringsmaatschappij Habest Holding. In 2011 volgde het voorzitterschap van MKB-Neder-land, waarna hij in 2013 zijn functie neer-legde om de nieuwe ondernemersorganisatie ONL voor Ondernemers op te zetten.

opinie | bedrijfshuisvesting